CORONAVIRUS : getuigenis over situatie in de Werelddorpen in de Filippijnen net vóór de lockdown wegens coronavirus

Door Mevr. Clare Bamberger, Head of Insight, House of Commons UK en Bestuurslid van World Villages for Children in UK.

Ik ben net terug van een bezoek aan twee van onze Werelddorpen in de Filippijnen. De reis, en een bezoek aan onze twee andere Werelddorpen in Cebu, werd met een week ingekort vanwege de Covid-19 lockdown in Manilla die op zondag 15 maart om middernacht begon.

Wat betekent dit voor onze 4 scholen daar en onze andere Werelddorpen in de wereld?

Beeld u zich even in, 5.500 kinderen om les aan te geven, te voeden, bezig te houden en te organiseren als een stad in lockdown is. Vijf broden en twee vissen…

In de eerste plaats was er een gebrek aan leerkrachten – ze zijn niet in staat om naar de Werelddorpen te gaan om les te geven. Op donderdag, voordat de lockdown werd aangekondigd, had het Jongensdorp Adlas van Cavite slechts 15 van de normaal gesproken 65 leerkrachten en nu zullen ze er geen enkele hebben. Met de steun van afgestudeerden en leerlingen konden de zusters de lessen voor het grootste deel van de klassen laten doorgaan. In het laatste jaar van klas A namen de leerlingen de tijd van hun eigen studierooster om de leerlingen van alle andere jaren te leren rekenen en technische en andere lessen te geven.

De leerlingen werden aangemoedigd om zich te organiseren voor andere activiteiten. Extra sport- en vrijetijdsactiviteiten waren ook tijdens de week beschikbaar in plaats van alleen op zaterdag. Wist u dat de jongens en meisjes een grote verscheidenheid aan buitenschoolse activiteiten in ieder Werelddorp hebben? Muziekgroepen, dans, Taekwondo, andere sporten, zang, gebedsgroepen, koken, naaien en nog veel meer.

Zo maakten ze van de gelegenheid gebruik om reeds alle nieuwe uniformen te naaien die nu al klaar zijn voor de eerstejaarsstudenten die in april zouden aankomen. Er was zelfs een wedstrijd per groep voor de meest en beste genaaide broeken in 30 minuten! Andere kinderen waren bezig met extra tuinieren, opruimen en extra koken. Ze boden zelf hun hulp aan waar zij konden. Er werd verder gewerkt aan het vervangen van de aarde en de planten in de groente-, fruit- en bloementuinen die in januari door de vulkanische as waren vernield.

De grootste zorg is de prijs en de beschikbaarheid van voedsel

Het voedsel moet de juiste kwaliteit en kwantiteit hebben om die 5.500 kinderen te voeden zodat ze zich blijven concentreren op hun studie terwijl het gebied in lockdown is en er geen producten uit de eigen moestuinen beschikbaar zijn.

Nu ik veel leerlingen heb geïnterviewd, weet ik hoe belangrijk het voor hen is om zich geen zorgen te maken over honger, waar de volgende maaltijd vandaan komt, waar het geld vandaan komt om voedsel te betalen en om hun families veilig te houden. Dergelijke verantwoordelijkheden wegen zwaar op de schouders van een kind.

De Werelddorpen van de Zusters van Maria bieden de kinderen vooral veiligheid en zekerheid over de dag van morgen en echte hoop voor de toekomst.

Er zijn 11.000 kinderen in de 4 Filippijnse Werelddorpen en ongeveer 20.000 kinderen in de verschillende landen. Laten we de handen ineenslaan om ervoor te zorgen dat ze allemaal lichamelijk en geestelijk gevoed kunnen worden in deze moeilijke tijden.

Een vredevolle plaats

Op deze reis – mijn eerste reis naar Azië – is de algemene indruk op de weg van het vliegveld naar het Werelddorp in Cavite er een van drukte en lawaai. Natuurlijk, elke grote stad zit vol verkeer en mensen en, als je in Londen woont zoals ik, ben je er behoorlijk aan gewend.

Vanaf het moment dat je door de schoolpoort rijdt, betreedt je echter een veilige haven: vogels zingen in mangobomen, kinderen spelen basketbal, ze lopen van les naar les in geordende maar kletsende groepen, de lunch wordt voorbereid in smetteloze keukens, de lessen gebeuren in goed uitgeruste klaslokalen en technische labs, kinderen helpen bij het tuinieren.

Het contrast met het chaotische en angstige leven dat ze allemaal daarbuiten ervaren, kan niet sterker zijn. Hier worden ze verzorgd, gekoesterd, geschoold, leren ze levensvaardigheden en worden ze beschermd tegen zorgen en honger. Natuurlijk maken de kinderen zich nog steeds zorgen over hun familie, zoals mijn interviews met hen hebben aangetoond, maar ze zijn in staat om zich minder zorgen te maken omdat ze beseffen dat hun tijd op school hen voorbereidt op een productieve toekomst.

Ambitie en vastbeslotenheid

Hun ambitie, zonder uitzondering, bij al diegenen met wie ik heb gesproken, is om hun gezinnen te steunen als ze eenmaal de kost kunnen verdienen. “Ik ben vastbesloten om mijn hele familie uit de armoede te halen” zei een leerlinge wiens ouders haar en haar broers en zussen keer op keer in de steek liet, “mijn doel is om een huis voor mijn ouders te bouwen” zei een andere leerling wiens familie allemaal in een eenkamerwoning woonde. Voormalige afgestudeerden van de scholen van de Zusters van Maria over de hele wereld tonen aan dat de meesten van hen dat later ook effectief doen.

Zelfs alleen al het feit dat ze naar school gaan heeft een positief effect op hun families: één mond minder voeden betekent dat een extra broer of zus naar de plaatselijke school kan gaan. Broers en zussen willen het voorbeeld volgen en hebben meer motivatie om regelmatig naar school te gaan en harder te studeren. Ouders kunnen zich meer eten veroorloven.