10 dagen in Tanzania
Mijn naam is Tawny en ik werk als communicatiemedewerkster voor Stichting Wereld Dorpen voor Kinderen. In het kader van de opening van het Meisjesdorp in Dodoma heb ik de verschillende projecten in dat land bezocht en heb ik ook in ons Meisjesdorp in Kisarawe gelogeerd.
In deze getuigenis wil ik graag mijn indrukken en gevoelens met u delen over de unieke ervaring die ik heb gehad, omringd door zoveel geweldige mensen: de leerlingen op onze scholen, de leerkrachten, het personeel en bovenal de Zusters van Maria.
Tussen schoonheid en armoede
Als je aan Tanzania denkt, zijn de eerste beelden die in je opkomen witte zandstranden, kristalhelder water, nationale parken en prachtige dieren…
Achter deze postkaartachtige achtergronden schuilt echter vaak extreme armoede, een realiteit die foto’s en video’s nooit volledig kunnen overbrengen.
Tijdens mijn reis naar Tanzania had ik niet alleen de gelegenheid om de verschillende projecten van Stichting Wereld Dorpen voor Kinderen verkennen maar ik kon ook de dorpen en huizen van onze leerlingen ontdekken.
Deze jongeren komen uit het hele land en hebben allemaal honger, onzekerheid en wanhoop ervaren. Ze werden vaak opgevoed door een alleenstaande ouder of door grootouders en velen van hen hebben nooit ervaren hoe het is om met een volle maag te gaan slapen of een goede nachtrust te genieten in een echt bed.
Hun woonplaatsen kunnen variëren van afgelegen gebieden, met lemen of zinken woningen en zonder water of elektriciteit, tot sloppenwijken in het hart van grote steden, waar smerigheid en geweld hoogtij vieren.
De stralende gezichten van Kiluvya
Kiluvya ligt op slechts 100 km van Dar Es Salam en is de thuisbasis van ons Beroepsopleidingscentrum voor jonge vrouwen en van onze kleuterschool.
De vreugde die hier heerst is aanstekelijk. Of het nu gaat om de prachtig versierde muren, de kinderliedjes die in de klaslokalen worden gezongen of de uitbarstingen van gelach aan het einde van een gang… je voelt de warmte van de plek! Maar achter deze mooie glimlach vol hoop schuilt armoede… Armoede die kinderen het zorgeloze gevoel van kind zijn ontneemt.
Onze kleuterschool geeft tijdens de week dagonderwijs aan peuters uit de buurt. Ze worden per leeftijdsgroep ingedeeld, ontwikkelen zich volgens hun eigen tempo en genieten van de speel- en leerruimtes die ze nodig hebben om zich te ontplooien. Ze zijn zo trots in hun mooie uniformen en laten ons graag zien wat zij leren, alsook hun klaslokalen met de prachtige namen vol hoop (Liefde, Hoop, Geloof, enz.)!
De jonge vrouwen in ons Opleidingscentrum komen uit het hele land. En terwijl je het goede humeur en de echte solidariteit tussen hen voelt zodra je de leslokalen binnenkomt, is het vooral de concentratie en vastberadenheid van deze jonge vrouwen die je opvalt. Ze weten dat hun opleiding maar zes maanden duurt! Zes maanden intensieve training ver van hun familie, waarin ze leren naaien en kleren maken, bakken en banketbakken, en elektrische netwerken aanleggen en installeren. De opleiding zal hen in staat stellen om werk te vinden zodra ze terugkeren naar hun families.
Twee Werelddorpen, twee gezichten…
Sinds 2019 wonen jonge meisjes uit de armste streken van Tanzania in ons Kisarawe Meisjesdorp. Hier leren ze algemene vakken en volgen ze ook een beroepsopleiding waarmee ze werk kunnen vinden zodra ze klaar zijn met hun studies.
Er heerst een gemoedelijke maar serieuze sfeer. Tussen de lessen door hoor je ze lachen, soms zelfs zingen, maar als de bel gaat… is het stil! De leerlingen hebben een hartverwarmende wil om te leren en zijn heel dankbaar voor de kans die ze hebben gekregen!
400 km verderop, in Dodoma, staat het nieuwe Jongensdorp. Op het moment van de opening waren de eerste 109 leerlingen net aangekomen op de school en begonnen zich al een beetje thuis te voelen.
Als we in het Jongensdorp aankomen, is de sfeer anders dan in Kisarawe, op het randje van verdriet, alsof de wonden uit hun kindertijd nog te vers zijn en ze het moeilijk vinden om ten volle te genieten van dit nieuwe leven dat zich voor hen opent.
Na een paar dagen bij hen te zijn geweest, beginnen de jongens zich open te stellen en vertellen ze hun verhaal terwijl ze hun tranen proberen in te houden… vaak tevergeefs… en ik luister naar hen terwijl ik mijn tranen probeer in te houden… vaak tevergeefs… Geen enkel kind zou moeten meemaken wat zij hebben meegemaakt en toch… hoeveel kinderen in de wereld lijden zonder dat iemand zich bekommert om hun toekomst?
Deze momenten van uitwisseling lijken hen veel goed te hebben gedaan: ze lachen samen, voetballen en laten zich graag fotograferen. Het is nog maar een paar weken geleden dat ze in het Werelddorp aankwamen en ze hebben al echte vrienden gemaakt.
Misschien ooit Pwani verlaten…
Pwani is een zeer arme stad niet ver van Dar Es Salam en de Zusters gaan er soms heen om toelatingsexamens te organiseren voor kinderen die geslaagd zijn voor hun eindexamen van de basisschool en hun middelbaar onderwijs in ons Werelddorp zouden kunnen verder zetten.
Op de dag van het examen stonden 47 jonge meisjes voor een dorpskerk op ons te wachten. De huizen rondom getuigen van de armoede waarin ze zijn opgegroeid…
Rondom de kerk heerst stilte. De meisjes weten dat ze maar één kans hebben om toelatingsexamen te doen, en ze weten ook dat slechts weinigen van hen kunnen hopen te worden toegelaten tot ons Meisjesdorp. We zouden zo graag willen dat we ze allemaal konden toelaten! Maar de plaatsen zijn beperkt. Elk jaar kunnen ongeveer honderd nieuwe leerlingen de school binnenkomen, terwijl tien keer zoveel leerlingen toelatingsexamen doen.
Deze sfeer van hoop en wanhoop is hartverscheurend!
De Zusters van Maria
Ik kon deze getuigenis niet beëindigen zonder de hartelijkheid van de Zusters van Maria te vermelden.
Door tijd met hen door te brengen, begreep ik de ware betekenis van het woord “toewijding”. Deze Zusters offeren hun leven op zodat kinderen zich kunnen bevrijden van de armoede. Ze luisteren naar hen, moedigen hen aan, troosten hen, berispen hen soms… net zoals een mama zou doen.
De Zusters zijn de eerste getuigen van extreme armoede. Ze reizen naar alle uithoeken van het land met de bus, te voet, per boot… op zoek naar nieuwe leerlingen. Ze zien armoede op zijn lelijkst en gevaarlijkst, terwijl ze toch hoop houden op een betere toekomst!
Hun positieve instelling, hun humor en hun vermogen om het beste in iedereen te zien, is naar mijn mening een van de belangrijkste redenen waarom elke leerling in onze Werelddorpen openbloeit, en daarvoor zeg ik hen dank!
