Getuigenis van Sonia Garcia
Wanneer je arm bent, is het moeilijk om vertrouwen te hebben,
Zelfs vertrouwen in jezelf.
Het is ook moeilijk om te krijgen… want je krijgt niets om niet
En soms is de welwillendheid heel duur betaald als je op straat leeft.
Mijn naam is Sonia en ik ben een van de leerlingen van de eerste klas meisjes die zijn ingeschreven in het Meisjesdorp van Guatemala van Stichting Wereld Dorpen voor Kinderen.
Vijfentwintig jaar geleden kruiste mijn pad het uwe en mijn leven veranderde voorgoed. Ik wilde u persoonlijk en hartelijk bedanken voor uw vrijgevigheid.
Ik ben opgegroeid in een klein dorpje in het departement Santa Rosa in Guatemala. We hadden geen toegang tot water noch elektriciteit. Mijn ouders hadden een hut gebouwd op de koffieplantages. Wij woonden met tien personen in deze hut van slechts een paar vierkante meter groot. We sliepen ofwel op de grond ofwel met z’n vieren op een bed. De wegen waren onverhard en werden in het regenseizoen snel onbegaanbaar. Het was erg moeilijk om de plantage te verlaten om bijvoorbeeld naar school te gaan.
Toen ik de Zusters van Maria voor het eerst ontmoette, was ik koffiebonen aan het plukken met mijn ouders. Ze stopten naast me en vroegen me of ik naar school ging. Ik herinner me dat ik nee zei tegen hen, dat er hier geen scholen meer waren voor mij en dat mijn ouders de middelbare school toch niet konden betalen.
De projecten van Stichting Wereld Dorpen voor Kinderen waren toen nieuw en we kenden de Zusters van Maria nog niet. Tegenwoordig zijn de scholen hier heel bekend, maar in die tijd had ik geen idee wat ze me zouden bieden….
Het is inmiddels 20 jaar geleden dat ik mijn schooldiploma haalde en het Meisjesdorp in Guatemala City verliet. Ik ben steeds weer ontroerd als ik eraan terugdenk omdat dankzij uw hulp ik mijn hele familie uit de armoede heb kunnen halen.
Ik heb gewerkt als administratief medewerker bij een groot bouwbedrijf in Honduras en kon de Zusters helpen bij de uitvoering van hun projecten in Honduras. Dankzij deze baan kon ik de avondlessen voor mijn master in economie aan de Mariano Calvéz Universiteit financieren.
Ik ben afgestudeerd aan de Universiteit en werk voor een groot bedrijf. Ik ben dan ook een gelukkige vrouw en zelf moeder.
Ik heb nu een universitair diploma, een goede en vaste baan en genoeg geld om mijn kinderen de toekomst te geven waar ik altijd van droomde.
Zonder uw hulp zou mijn leven er heel anders hebben uitgezien. In arme gezinnen zoals het mijne moet je, zodra je de lagere school hebt afgemaakt, bijdragen aan het gezinsinkomen en niet langer een last zijn voor je ouders. Voor jonge meisjes betekent dit meestal dat je gaat trouwen en kinderen krijgen.
Dankzij u ben ik de onafhankelijke vrouw geworden die ik nu ben.
En dit jaar ben ik bijzonder ontroerd omdat mijn eerste kind zijn allereerste Kerstmis zal vieren.
Dit is een belangrijke stap in het leven van een vrouw, van een ouder. Voor mij is dit nog aangrijpender, omdat ik zelf als jong kind nooit de vreugde van dit feest heb meegemaakt, totdat ik bij de Zusters van Maria kwam.
Ik zal me altijd de emotie herinneren die ik voelde op mijn eerste Kerstfeest. Ik was zo overweldigd door alles dat ik meemaakte. Ik zal me die dag altijd blijven herinneren en ik zal ervoor zorgen de traditie voort te zetten met mijn eigen kinderen.
Ik heb niets anders dan deze brief om u mijn oneindige dankbaarheid te tonen en ik hoop dat hij u zal bereiken met alle genegenheid, dankbaarheid en tederheid die ik u toedraag.
Van ganser harte… Bedankt.
Sonia
