Eerste zoektocht naar het Tanzaniaanse binnenland

Mijn naam is Zuster Bernadeth en ik ben lid van de Congregatie van de Zusters van Maria op de Filippijnen. Ik voel mij vereerd om aangesteld te worden in ons nieuwe Jongensdorp in Tanzania. Onmiddellijk na mijn aankomst begon ik actief op zoek te gaan naar de allerarmste kinderen, met als doel hen de kans te geven zich aan te sluiten bij ons nieuwe Jongensdorp.

Onlangs heb ik samen met Zuster Clara en Zuster Marchery de regio’s Mtwara en Songea bezocht. Gedurende onze twaalf uur durende busreis zagen we talloze huisjes van klei met rieten daken. Op elk moment werd mijn hart diep geraakt door de schrijnende situatie van deze gezinnen. Zelfs tijdens de busreis kon ik mijn medeleven niet bedwingen, vooral toen ik een moeder zag wiens zieke baby onophoudelijk huilde. Deze ervaring liet me realiseren dat de kansarme mensen die we ontmoetten veel grotere uitdagingen hadden dan wij, en dat we geen reden hadden om te klagen.

Mtwara

Na onze aankomst in Mtwara werden we hartelijk verwelkomd door de Zusters Redemptoristen, maar ik kon zien dat zelfs zij te kampen hadden met financiële problemen. Die nacht rustten we uit en de volgende dag begonnen we met de toelatingsexamens voor onze school, interviews met potentiële kandidaten en huisbezoeken bij de families.

Tijdens deze bezoeken werd ik diep getroffen door de levensomstandigheden waarin deze gezinnen zich bevonden. Ze waren samengepakt in één kamer die dienst deed als keuken, woonkamer, eetkamer en slaapkamer. Hun behoefte aan hulp was schrijnend en elke plek die we bezochten weerspiegelde deze harde realiteit.

Tijdens een van deze bezoeken bleef een jongen ons herhaaldelijk vertellen dat hij absoluut wilde studeren bij de Zusters van Maria vanwege de extreme armoede waarin hij leefde. Zijn droom was om zijn opleiding af te ronden, zodat hij op een dag zijn familie kon helpen. Het merendeel van de gezinnen waarvan de jongens deelnamen aan het toelatingsexamen had dringend hulp nodig.

Songea

De volgende dag reisden we naar Songea, een stad waar de inwoners ook ernstige armoede ervaren. Zodra we uit de bus stapten, werden we aangesproken door talloze verkopers die ons smeekten hun producten te kopen, zodat ze geld konden verdienen om te kunnen eten. Ondanks deze situatie gingen we door met onze toelatingsexamens en interviews met kinderen uit deze regio. De huisbezoeken onthulden leefomstandigheden die nog schrijnender waren dan wat we in Mtwara hadden gezien. Hun woningen waren te klein en de overvolle spullen in de enige kamer, die tegelijkertijd diende als slaapkamer, keuken en eetkamer, getuigden van de ontberingen waar deze gezinnen mee te maken hadden. Bovendien kampten ze ook nog met allerlei insecten.

In deze omstandigheden groeide mijn verlangen om de allerarmsten, vooral de kinderen die we tegenkwamen, te helpen. Ze leden zowel fysiek als mentaal honger. Ondanks de vele uitdagingen die we tegenkwamen, zoals het reizen per piki-piki (motorfiets), de gevaarlijke wegen en de moeilijkheden om aan voedsel te komen, ben ik vervuld van geluk en dankbaarheid voor deze buitengewone ervaring. Ik zal nooit aarzelen om elke nieuwe gelegenheid aan te grijpen om deze kinderen opnieuw op te zoeken, als God mij die kans biedt, omdat deze ervaring mij nog gevoeliger heeft gemaakt voor de noden van de allerarmsten in deze wereld.